“เราเคยคิดว่าการเป็นซีอีโอมันง่ายสั่งใครๆ ก็ทำให้เรา แต่พอเข้ามาจริงๆ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเรา ยิ่งเรามีหน้าที่ความรับผิดชอบมาก มีตำแหน่งสูง การตัดสินใจของเรายิ่งมีผลมาก เพราะมันกระทบถึงการใช้ชีวิตของคนอื่น ความเป็นอยู่ของครอบครัวพนักงาน กลายเป็นว่าแทนที่จะคิดถึงตัวเอง เรากลับคิดถึงคนอื่นก่อน เพราะพนักงานเขาฝากชีวิตไว้กับเรา ไม่ใช่เขามาทำงานให้เรา แต่เราทำงานให้เขามากกว่า”
ผมชอบบทสัมภาษณ์ตอนนี้มากเลยครับ ยิ่งออกมาจากความคิด ออกมาจากใจของผู้บริหารยุคใหม่อย่าง คุณธารินท์ ธนากิจอำนวย ผู้บริหาร Brand เสื่อผ้า AIIZ เป็น Next Gen ที่อายุยังน้อย แต่มีมุมมอง และแนวคิดในเรืองการบริหารงานและบริหารคนทีผมอยากจะยื่นใบสมัครเลย
มีตำแหน่ง HR Office ว่างซักตำแหน่งมั้ยครับนาย ……
ส่วนหนึ่งของความคิดนี้ น่าจะได้อิทธิพลมาจากคุณพ่อของคุณธารินท์เอง
ที่มีแนวคิดหลักในการดูแลลูกน้อง ผลักดันและให้โอกาสได้เติบโต และถือเป็นหน้าที่ของผู้บริหารที่จะทำอย่างไรในพนักงานเติบโตไปในทางทีดี
เจอ CEO อย่างนี้ ลูกน้องรักตายเลยครับ
ลองไปอ่านบทสัมภาษณ์เต็ม ๆ ดูนะครับ มีแนวคิดของคุณพ่อคุณธารินท์ที่น่าสนใจมากอยู่ในนั้นด้วยครับ Credit : http://goo.gl/My3zCo
อีกความท้าทายนึงของคุณของธารินท์ก็คือ การเป็นผู้บริหารที่อายุยังน้อย เมื่อต้องไปทำงานกับคนจำนวนมาก และคนจำนวนมากเหล่านั้นส่วนใหญ่อายุมากกว่า จะบริหารงานกันยังไงล่ะ
ถึงแม้จะได้เปรียบตรงที่เป็นลูกเจ้าของ แต่การส่งต่อธุรกิจให้รุ่นลูกมาเป็นผู้บริหาร ก็เป็นดาบสองคม เพราะถ้าไม่สามารถทำให้พนักงานหรือผู้ถือหุ้น “Trust” ได้ ปัญหาในการทำงานจะตามมามากมายแน่นอน เผลอ ๆ เดือดร้อนถึงรุ่นพ่อต้องมาแก้ปัญหาให้
แล้วในกรณีลูกตาสี ยายสา อย่างเราล่ะ อยู่ ๆ ได้ Promote ไปเป็นหัวหน้าของคนที่อายุมากกว่า จะทำยังไง เป็นผมนี่ กดดันนะ จะทำตัวยังไง จะวางตัวยังไงให้ไม่ดูอ่อนด้อยง่อยประสบการณ์ แต่ก็ไม่แข็งหรือก้าวร้าวเกินไป ต้องเด็ดเดียว และเด็ดขาด เพื่อที่จะเป็นผู้นำที่ดีให้กับทีมได้
แค่อ่านก็งงละ
วิธีการของคนอื่นเป็นยังไง ผมไม่แน่ใจนะ แต่ผมเองสิ่งที่ผมต้องรีบสร้างก็เรืองเดิม ๆ คือ สร้าง Trust ให้เกิดขึ้นอย่างชัดเจน และเร็วที่สุด
และไม่ใช่ Trust แค่เรืองงานอย่างเดียวด้วย แต่ต้องเป็น Trust ในฐานะการเป็นผู้นำที่ดีของเค้าด้วย ว่ากันภาษาบ้าน ๆ ก็คือ ต้องเก่งทั้งงาน เก่งทั้งคน ความโหดมันอยู่ตรงที่ ทำยังไงถึงจะเรียกว่าเก่งคนล่ะ ทำยังไงถึงจะได้ใจลูกน้องล่ะ
เรืองนี้เป็นงานอาร์ต และงานช้างเลยล่ะครับ ไม่มีสูตรตายตัวว่าทำแบบไหนแล้วจะสำเร็จ แต่ผมมีแนวทางของผมคือ
“รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้ง ชนะบ้างแพ้บ้างไม่เป็นไร”
นั้นหมายความว่า ผมจะต้องรู้ข้อมูลของคนทีมของผมให้ได้มากที่สุด ไม่ได้รู้เพือที่จะเอาใจเค้านะครับ แต่รู้เพื่อที่จะหาวิธีที่จะปรับจูนให้เค้ากับเราทำงานด้วยกันได้ดีที่สุด และ “ใจเขา ใจเรา” ก็ยังคงเป็นหลักการ classic ของผมที่เอาไว้ใช้ได้ทุกเมื่อเลยครับ
เป็นหัวหน้าคนที่มันก็ไม่ง่ายเลยนะ และเมื่อไหร่ที่คุณขึ้นมาเป็นหัวหน้าแล้่วละก็ เตรียมตัวถูกลูกน้องนินทาได้เลย เวรกรรมได้ตามทันคุณแล้ว 5555
#HRTheNextGen
Credit ภาพจาก Facebook ของคุณธารินท์
